ເນື່ອງຈາກສະຖານະພາບຄວາມເປັນຈິງໃນປະຈຸບັນທີ່ມີອັດຕາປະຊາກອນເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະ ປະລິມານຄວາມຕ້ອງການບໍລິໂພກຂອງສັງຄົມກໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນຕິດຕາມມາຂະນະທີ່ຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ ຫລື ແມ່ນແຕ່ຜົນຜະລິດທາງການກະເສດກໍ່ຫລຸດຫນ້ອຍລົງທຸກມື້.
ນອກຈາກນັ້ນຊາວກະສິກອນຍັງຕ້ອງພົບກັບຄວາມຜິດຫວັງເມື່ອຜະລິດແລ້ວບໍ່ໄດ້ລາຄາ ຫລື ພໍ່ຄ້າຄົນກາງກົດລາຄາຮັບຊື້ ເຊິ່ງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນລ້ວນເປັນປັດໄຈພາໃຫ້ຊາວກະສິກອນຫັນໄປຫາອາຊີບໃຫມ່ໆເພື່ອເພີ່ມລາຍໄດ້ເຊັ່ນ: ການຂຸດບໍ່ລ້ຽງກົບ ແລະ ລ້ຽງປາອື່ນໆແທນ.
ແຕ່ສຳລັບການລ້ຽງກົບນັ້ນ, ປະຈຸບັນກຳລັງເປັນທີ່ສົນໃຈຫລາຍແກ່ຊາວກະສິກອນ ຫລື ປະຊາຊົນຄົນໃດທີ່ມີພື້ນທີ່ພຽງພໍໃນການລ້ຽງເພື່ອບໍລິໂພກເອງ ຫລື ຈະຜະລິດຫລາຍກາຍເປັນສິນຄ້າສ້າງລາຍຮັບເພີ່ມກໍ່ໄດ້, ເພາະວ່າກົບເປັນສັດເຄິ່ງບົກເຄິ່ງນ້ຳທີ່ລ້ຽງງ່າຍ, ໃຊ້ເວລາຫນ້ອຍ, ລົງທຶນຫນ້ອຍ, ດູແລຮັກສາງ່າຍ ແລະ ຈຳຫນ່າຍໄດ້ລາຄາຄຸ້ມຄ່າກັບການລົງທຶນ.
ສ່ວນການລ້ຽງກົບສາມາດເຮັດໄດ້ດ້ວຍຫລາຍວິທີຂຶ້ນຢູ່ກັບສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ຄວາມພ້ອມທັງດ້ານການເງິນ, ສະຖານທີ່ເລືອກໃຫ້ເຫມາະສົມ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນລ້ຽງໃນບໍ່ຊີມັງ, ບໍ່ດິນ, ກະຊັງລອຍນ້ຳ, ກະຊັງນິເວດ, ກ່ອງໂຟມ, ຢາງຕີນລົດ ແລະ ຂວດພລາສຕິກອື່ນໆ.
ແຕ່ມື້ນີ້ຈະແນະນຳວິທີການລ້ຽງໃນບໍ່ຊີມັງ ເຊິ່ງເປັນຮູບແບບທີ່ນິຍົມກັນຫລາຍໃນປະຈຸບັນຄືໃຫ້ກໍ່ບໍ່ຂະຫນາດ 3X4 ແມັດ ຫລື ໃຫຍ່ກວ່າກໍ່ໄດ້, ສູງປະມານ 1,2 ແມັດ ຂຶ້ນກັບຄວາມເຫມາະສົມຂອງພື້ນທີ່, ສຳລັັບພື້ນຂອງບໍ່ໃຫ້ເທຊີມັງຫນາພໍສົມຄວນເພື່ອກັນນ້ຳຮົ່ວຊຶມ, ບໍ່ກົບຄວນສ້າງຢູ່ກາງແຈ້ງທີ່ມີຜ້າກັນແສງເຮັດເປັນຫລັງຄາ ແລະ ກັນແດດ, ລວມທັງມີຕາຂ່າຍກັນນົກ ຫລື ສັດຕູທີ່ຈະເຂົ້າມາຈັບກິນລູກກົບ, ບໍ່ກົບຄວນມີການວາງລະບົບນ້ຳ ໂດຍການເດີນທໍ່ພີວີຊີໄປທົ່ວທຸກບໍ່ ເພື່ອສະດວກໃນການຕື່ມນ້ຳເມື່ອ ຕ້ອງການປ່ຽນນ້ຳອອກຈາກບໍ່. ການເຮັດບໍ່ນີ້ຈະສະດວກໃນການປ່ຽນຖ່າຍນ້ຳ, ເຮັດຄວາມສະອາດລວມທັງການຄວບຄຸມເຊື້ອໂລກໄດ້ອີກ ແລະ ສາມາດທະຍອຍຈັບໄດ້, ບໍ່ຈະເຮັດໃຊ້ເປັນຮູບສີ່ລ່ຽມມີພື້້ນທີ່ທີ່ເປັນບວກ ແລະ ນ້ຳເພື່ອໃຫ້ກົບເຕັ້ນໄດ້ຢ່າງຫນ້ອຍປະມານ 70%, ສ່ວນທີ່ເຫລືອເປັນນ້ຳ.
ການໃຫ້ນ້ຳສຳລັບລ້ຽງກົບແມ່ນຕ້ອງໄດ້ສັງເກດເບິ່ງວ່ານ້ຳນັ້ນມີຄວາມເປັນກົດດ່າງ (pf ປະມານ 7 ຈະດີທີ່ສຸດ), ຄວາມກະດ້າງ ແລະ ປະລິມານແອມໂມເນຍແຮ່ທາດໃນນ້ຳ ຫລື ອື່ນໆວ່າເຫມາະສົມ ຫລື ບໍ່, ຫາກນ້ຳທີ່ໃຊ້ເປັນກົດຈະຕ້ອງໃສ່ປູນຂາວເພື່ອປັບສະພາບນ້ຳ ແລະ ກວດວັດຄວາມເປັນກົດດ່າງຂອງນ້ຳອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ແລະ ພັກນ້ຳດັ່ງກ່າວໄວ້ກ່ອນທີ່ຈະນຳມາລ້ຽງກົບ, ສ່ວນແຫລ່ງນ້ຳສາທາລະນະ ເຊິ່່ງຄຸນນະພາບຂອງນ້ຳອາດຈະ ບໍ່ສະຫມ່ຳສະເຫມີ ຫລື ປົນ ເປື້ອນສານເຄມີທີ່ໃຊ້ໃນການ ກະເສດ, ດັ່ງນັ້ນຄວນພິຈາລະນາຖ້າຈະນຳມາໃຊ້ຄວນຈະເກັບຂັງໄວ້ກ່ອນ, ຫາກນ້ຳທີ່ໃຊ້ເປັນນ້ຳບາດານຄວນຜ່ານການກັ່ນຕອງ ແລະພັກໄວ້ກ່ອນນຳມາໃຊ້ແຕ່ບາງບ່ອນທີ່ມີຄຸນນະພາບດີກໍ່ນຳມາໃຊ້ລ້ຽງກົບຮຸ່ນໆໄດ້ເລີຍເຊັ່ນດຽວກັນ.
ສ່ວນການລ້ຽງກົບກໍ່ມີທັງຂໍ້ດີ ແລະ ຂໍ້ເສຍເຊັ່ນດຽວກັນຄື: ສາມາດລ້ຽງໄດ້ໃນບໍລິເວນເຮືອນ ຫລື ພຶ້ນທີ່ທົ່ງໄຮ່ທົ່ງນາໄດ້, ບໍ່ຊີມັງຈະມີອາຍຸການໃຊ້ງານໃຊ້ໄດ້ດົນກວ່າແບບອື່ນ, ປ່ຽນຖ່າຍນ້ຳໄດ້ງ່າຍ ແລະ ສະດວກວ່ອງໄວ, ໃຫ້ອາຫານງ່າຍບໍ່ສິ້ນເປືອງຫົວອາຫານ, ການ ຮັກສາກໍ່ງ່າຍ ແລະ ສາມາດຈັບຂາຍໄດ້ສະດວກ, ແຕ່ຄຽງຄູ່ກັບດ້ານດີກໍ່ຍັງປາສະຈາກຈຸດເສຍບໍ່ໄດ້ເປັນຕົ້ນແມ່ນການລົງທຶນຄັ້ງທຳອິດສູງກວ່າແບບອື່ນໆຫລາຍ ແລະ ກົບຈະມີກິ່ນເຫມັນອັບ ຫລື ມີກິ່ນປູນ (ຊີມັງ) ຕິດຕົວມາດ້ວຍ, ພ້ອມທັງກົບຈະຂາດຄວາມເປັນທຳມະຊາດເລັກນ້ອຍ ແລະ ຖ້າຫາກເຮັດຂອບບໍ່ບໍ່ລຽບມັກເກີດບັນຫາໂລກກົບເປັນບາດແຜຈາກການໂດດຕຳຝາ.
